Je kan het maar druk hebben.......

Ja het is inderdaad woest druk. Aangezien mijnheer Bas lekker met vakantie is lijkt ook op kantoor daadwerkelijk de pleuris te zijn uitgebroken. 150 telefoontjes en 300 emails per dag lijken geen uitzondering. Aangezien Bas van huis is danst het personeel op tafel (het personeel in Jakarta tenminste) Echt helemaal niet frustreerend ofzo, maar ik heb ook geen tijd om ruzie met ze te maken, dus: So be it. Afgelopen week was ik naar Bandung toe om daar een inspectie te verichten, we zouden ff in 1 dag op en neer al werd me aangeraden om het in 2 dagen te doen. Dus ik ging naar Bandung smorgen om 5 uur vertrokken en om half 10 kwam ik op de rig aan. Nou ik had het snel bekeeken daarzo want het rammelde aan alle kanten en er was praktisch niks meer heel aan. Ik denk trouwens ook niet dat ik nog in een goeie conditie zou zijn na 17jaar, zo oud waren die machines namelijk. (normaal gaan ze 5 tot 7 jaar mee)

Dus ik ging weer terug richting Jakarta om 1 uur smiddags en om half 5 waren we weer terug op kantoor, dat was een uur minder dan de heenweg. Yusuf heeft op de terugreis het wereld record slalomen verbetert, en ook kwam het goed van pas dat er een vluchtstrook aanwezig was. Met grote regelmaat gingen zowel op de rechter als de linker baan niet zo snel als wij, dus dan week Yusuf gewoon even uit naar de vluchtstrook zodat we onze snelheid konden behouden, remmen is voor losers!!!

Mischien wel even leuk om te vertellen is dat ze op dat rig niet naar olie of gas boren, maar ze boren aan de rand van een vulkaan. Naarmate ze dieper komen stijgt de temperatuur en dan op een zeker moment gaan ze er water in pompen. Dit water komt terug in de vorm van stoom onder een zeer hoge druk, en die stoom wordt getransporteert via een leiding naar een fabriek waar ze er turbines mee aandrijven. En die drijven op hun beurt weer generators aan om stroom op te wekken. Dit is de allergrootste vorm van schone energie in Indonesie (heb ik me laten vertellen) Deze vorm van energie opwekking heet Geothermal.

Nou terug in Jakarta, afgelopen zaterdag weer gevoetbald waar we in de laatste twee minuten met 2-1 verloren. Even goed had ik wel lekker gespeeld al was het niet zo heel erg lang. Gisteren moest ik eigenlijk weer voetballen, maar aangezien ik al had afgesproken met een klant voor het avond eten kon ik er niet bij zijn.

Gistermorgen was ik naar Bogor naar een hele grote vuilnistbelt waar ze alleen maar chemisch vuil verwerken. Het wordt niet netjes gerecycelt ofzo (schrijf je dat zo?) nee alles wat je er heen brengt flikkeren ze in een grote betonnen kuil, dan lazeren ze er cement bij en een kraan aan de zijkant mixt het handmatig een beetje door elkaar. Vervolgens gooit die kraan het terug in een vrachtwagen en die dumpt het dan boven op die vuilnistbelt zodat het de volgende dag zo hard als beton is. Persoonlijk vind ik het geen oplossing omdat je aan het einde van de dag toch met een gigantische betonnen berg vol chemicalien blijft zitten, maar hier in Indonesie denken ze daar toch heel anders over.

Op het moment zijn ze ook overal in Jakarta aan de weg aan het werken, en dat komt natuurlijk nooit goed uit in een stad waar per dag 5 miljoen mensen in en uit scheuren. Ze zijn overal busbanen aan het aanleggen, ipv dat ze nou eerst eens de monorail afbouwen waar ze 6 jaar terug mee begonnen. Maar het punt in Indonesie is, dat ze een project verzinnen en dan budgeteert de overheid dat geld. Dan beginnen ze te bouwen, maar zodra de overheid het meeste geld heeft betaalt aan het aanemersbedrijf dan verdwijnen die bedrijven meteen als sneeuw voor de zon. Dus zodoende hebben ze nu heel veel bruggen en treinrails liggen die maar half af zijn, en ook staan er door de hele stad grote palen waar een monorail van gemaakt zou moeten worden. Maar de laatste twee jaar is er nul comma nul vooruitgang geboekt en dus zijn ze nu bezig met de busbaan.

Ik heb nog ff foto's toegeveoegd die van een platform vanuit India kwamen. Er vaarde een boot tegen dat platform aan, en daar zijn ze toch niet tegen bestand. Tot zover zijn er 11 doden en vermiste, van de 300 man op het platform zijn er slechts 2 dood de meeste doden en vermiste zaten op de boot die er tegen aan vaarde. Aangezien dit platform de gootste olieproductie lijn van India was kunnen jullie er op wachten tot de olieprijs weer omhoog gaat.

Nou verder heb ik niet veel meer te melden, dus ik lees jullie later wel weer.

Ik zeg maar zo: Je kan beter niks doen als een beetje, das altijd beter dan een beetje niksen.

Teun Sabel Tasman