THE US of A

HiepHoi,

Hier maar eens even een klein verhaaltje over de 3 en halve week die wij onlangs in Amerika hebben doorgebracht. Zo houden we iedereen een beetje op de hoogte en behouden we zelf ook de herinneringen iets makkelijker. Daar gaat ie dan:

Na weken van vergaderingen en uitgebreid iedere mogelijke catalogus nageplozen te hebben over hoe en wat te doen in Amerika gingen we eindelijk beginnen aan onze welverdiende vakantie……… HA HA HA nee natuurlijk ging het niet zo. Team pancake bestaande uit Ruud Groot en Teun van der Hoek gingen vanzelfs met een stapeltje reispapieren van de reisagente op stap. Geen boek gelezen maar met een paspoort een portemonnee en een dom toeristisch gezicht moesten we toch een heel eind kunnen komen op ons tour door Amerika.

Me vader zette ons rond kwart over 10 af op Schiphol waar we vervolgens op ons dooie gemakkie ons konden voorbereiden op de grote sprong naar New York. Na een vlucht van zon 8uur kwamen we aan op het vliegveld in Newark dat vlak buiten New York City ligt. We kwamen rond 4 uur smiddags aan en na een taxi rit van anderhalf uur kwamen we aan in ons hotel. i.v.m. de file rond het spitsuur ging het allemaal niet zo snel maar daardoor hadden we wel de toeristische route te pakken. We gingen door een behoorlijke lange tunnel om naar het eiland Manhattan te komen waar we in het Holiday Inn hotel verbleven. Inchecken douchen en meteen aan de wandel want we gaan natuurlijk wel op karakter acuut de kroeg in. De volgende morgen met een kater wakker worden om 6 uur smorgen want door het tijdsverschil was het voor ons toen al twaalf uur smiddags. Mooi optijd douchen en ontbijten en om 9 uur boekten we beneden in de lobby meteen kaarten voor de bus. De hop On / Hop Off bus is ideaal om NYC te bezichtigen. Iedere 5 minuten stopt de bus en 15 minuten later komt de volgende bus. Ondertussen vertelt een gids van alles en nog wat over NYC en geven ze alle verschillende feitjes over NYC. We gingen eerst de Up Town tour doen en aangezien we boven in de bus heerlijk in de zon zaten (geen dak op de bus en dus kun je ook fantastische foto’s maken) besloten we eerst eens een tijdje lekker te blijven zitten. FF afgehopt voor een bakkie koffie en een bammetje bij starbucks en daarna weer opgehopt en de Up Town tour afgemaakt. Ondertussen was het twee uur smiddags en vervolgens pakten we de Down Town tour. Het was 11 September dus een prachtige dag om in NYC te zijn. Er was een protest gaande bij Ground Zero en Geert Wilders was een paar straten verderop een speech aan het doen over een islamitisch centrum maar dat zat ons wel gebakken. Times Square, Central Park, Boston Bridge, The Palace hotel uit de film Home Alone, The Gugenheim Museum, het 1 was nog indrukwekkender als het andere en we kwamen ogen tekort. De Apple store op 5th avenue en Wall Street en Broadway we kwamen overal langs en stapten uiteindelijk op het meest zuidelijke punt van Manhattan uit. We pakten de ferry naar Staten Island vanwaar we onderweg mooie foto’s van het Vrijheidsbeeld hoopten te kunnen maken. Anders zouden we 3 uur lang kwijt zijn aan de boot trip naar het Vrijheidsbeeld en 40 euro pp, dat leek ons een tikkeltje onzinnig bovendien was de ferry gratis. Anderhalf uur later kwamen we terug op Manhattan en we pakten wederom de bus en maakten de Down Town tour af. Het was ondertussen al tegen zessen dus gingen we er op uit om iets te gaan eten. Na ff wat gesnaveld te hebben pakten we wederom de Down Town tour bus om een paar blokken verderop uit te stappen bij het Empire State Building. Dit is gebouwd tijdens de grote depressie in Amerika en is nu met ruim 80 verdiepingen het hoogste gebouw op Manhattan. De lift ging als een kanon de lucht in en iedere 10 verdiepingen duurde ongeveer 12 seconden dus de gang zat er echt in!! Na wat mooie nacht foto’s te hebben geschoten konden we terug naar beneden en zijn we terug naar ons hotel gelopen via Times Square wat snachts prachtig verlicht is en waar ook de Nasdaq gevestigd is. Voor de volgende dag hadden we gepland om naar een American Football wedstrijd te gaan van de New York Giants. We hadden al kaarten en moesten er rond een uur of 11 heen, de wedstrijd zou om 1 uur beginnen. Aangezien we redelijk op tijd te bed lagen waren we ook weer vroeg wakker en om half 9 zijn we na gegeten te hebben in een lokaal restaurant waar het ontbijt beter en goedkoper was als in het hotel onderweg gegaan naar Ground zero. We namen een zon echte amerikaanse taxi naar Ground Zero was indrukwekkend groot (400 bij 400 meter was het totale oppervlakte van de constructie site) en een uurtje later liepen we richting Wall Street om daar nog wat foto’s te schieten voor het gebouw van de New York Stock Exchange. Daarna nog ff gauw een muffin en koffie gehaald bij Starbucks waarna we door liepen naar het New York Court House bekend van de hitserie Law & Order. We zouden met de bus naar het Giants stadion maar de behulpzaamheid van het bus personeel was heel vermoeiend en na een half uur van het kastje naar de muur gestuurd te zijn pakten we maar een taxi. Het was de eerste wedstrijd van de Giants in hun nieuwe stadion en daarom vlogen er 4 straaljagers over en i.v.m. met 9/11 werd de Amerikaanse vlag uitgerold en het volkslied heel vals gezongen. Aangezien er geen cheerleaders waren en we de regels niet echt snapten hadden we het bij het einde van de tweede helft wel zon beetje gezien. De sport is erg traag en na anderhalf uur vonden we het welletjes geweest bovendien begon het te regenen. Er gingen trouwens wel ruim 78,000 mensen in dat stadion en het had 1.6 Miljard dollar gekost dus daar kunnen wij in NL nog een puntje aan zuigen maar daarom was een kaartje ook 170 dollar per persoon. Terug in het hotel zeiden we tegen het meisje in de lobby (Evelin) waar we onze buskaartjes en voetbal kaartjes hadden gekocht wat we moesten doen in New York op een regenachtige avond. Ze adviseerden ons de Broadway show Rock of Ages. De show was helemaal super en iedere stuiver dubbel en dwars waard. Om half twaalf gingen we voldaan en vermoeid te bed en de volgende morgen waren we wederom op tijd wakker. Om half 8 zaten we te ontbijten in Central Park en om half 9 waren we in de Apple store op 5th Avenue. Hiermee sloten we ons New York City avontuur af en gingen we de camper ophalen om onze reis te vervolgen naar Boston. Het Pino gehalte in New York was trouwens wel bijzonder aangenaam met heel veel lange bruine benen!!

De RV (camper) was feitelijk gezien niet de beste keus voor onze trip aangezien de campgrounds erg ver buiten de stad liggen en je de RV nergens in de stad kan parkeren. De RV verhuur dame was ook niet erg enthousiast terwijl een paar simpele tips onze eerste camperdagen veel makkelijker had kunnen maken bovendien reed de camper als een natte krant en werd hij behoorlijk incompleet aangeleverd (beddengoed moesten we zelf nog kopen inclusief kussens ect) Daarnaast kost kamperen op een campground 40 dollar per nacht en zuipt die camper meer benzine dan de gemiddelde layopard tank en met een verbruik van 1 op 4 was de camper niet zo goedkoop als we dachten maarja uiteraard lieten we dit niet op ons kop zitten en we hebben er het beste van gemaakt. De dag dat we de camper ophaalde hebben we meteen een flink stuk gereden tot het donker werd en vervolgens hebben we snachts langs de snelweg geslapen. Beetje klote was dat ik een allergische aanval kreeg en continue zat te snotteren in de camper. We zijn toen even bij een benzine station voor neus spray en anti allergie pillen gestopt en van dat middel werd je hartstikke duizelig en slaperig dus daar kon ik savonds lekker van slapen. volgende dag kwamen we in Boston aan waar we na een uur kloten eindelijk een parkeerplek vonden. We zijn Boston ingelopen en boekten een Duck Tour waarmee we met een amfibievoertuig Boston en de rivier onveilig gingen maken. De tour duurde een uurtje of twee geloof ik en we reden langs de derde grootste bibliotheek van de US en langs independence hall waar de declaration of independence is geschreven en getekend (zeg maar de onafhankelijkheidsverklaring van Amerika) De tourgids was een attractie op zichzelf want ze waffel stond geen seconde stil en als ie niks te vertellen had verzon hij wel iets. Helaas ging de tour op sommige punten iets te snel dus besloten we de volgende dag terug te komen maar onze eerste zorg was een kampeerplek vinden in de buurt. We moesten namelijk wel elektriciteit in de camper hebben savonds en we wilden wel even lekker douchen. In de bibliotheek in Boston maakten we snel even gebruik van het internet en we vonden een kampeerplek in de buurt. Onderweg naar de metro kwamen we een boekwinkel tegen waar we een gedetailleerde kaart van de staat New York kochten. Op weg naar de kampeerplek hadden we een prachtige toeristische route te pakken door het platte land en 35 mile buiten Boston kwamen we om 6 uur op de campground aan. We gingen ff lekker douchen en vervolgens uit eten bij het restaurant schuin tegenover de camping waar we tot 12 uur snachts nog ff lekker na bleven hangen met een paar borrels. Het Pino gehalte in Boston zelf was een dikke 8 maar in het restaurant tegenover de camping was het meer een Tokkie verzameling van jewelste. Gelukkig was de biefstuk er heerlijk en de baco’s ook dus dat maakte een hoop goed. Volgende dag waren we om half 11 weer in Boston na het nodige geklier met de camper gehad te hebben (Deze keer parkeerde we buiten Boston en namen we de trein maar het vinden van het treinstation en een parkeerplek viel wederom niet helemaal mee) kwamen we met de metro in hartje Boston uit. De dag ervoor had een jongen ons bij de Metro even geholpen en in 3 minuten uitgelegd hoe het metro systeem werkte dus het reizen per metro was zodoende een makkie en erg efficient. We liepen eerst even een rondje door het centrum en pakte vervolgens een hop on hop off tourbus om Boston toch iets beter en verder te bekijken. Het was wel interessant maar we zagen heel wat dingen nu voor de tweede keer en we hadden niet zoveel tijd omdat we smiddags optijd terug moesten om met de camper weer bij de campground te zijn. We wilden niet in het donker rijden want dan zouden we zeker verdwaald raken. Afijn om 1 uur smiddags gingen we even wat eten en we aten in een cafe/restaurant waar een paar jongens bier stonden te drinken aan de bar. Die jongens zeiden doodleuk bij het vierde biertje: Nog 1 biertje toe en dan gaan we weer te werk maar vervolgens begonnen ze tequila weg te tikken dus die gasten raakten nooit meer weg uit dat cafe en 1 kapster die voor de lunch een salade zat weg te werken aan de bar tikte ook even snel twee tequila weg en zei vervolgens doodleuk: Right who needs a haircut??? Nou wij lagen echt vlak van het lachen en maakten vervolgens onze tour af waarna we de camper weer ophaalde en terug reden naar de campground. We hadden ondertussen wel genoeg gezien van Boston, voor het mooie moet je in Boston ook het nachtleven meemaken want het is een grote studentenstad maar dat ging niet lukken voor ons i.v.m. de camper dus de volgende dag vervolgde we onze reis richting Niagra Falls. Het zou zon 10 uur rijden zijn dachten we dus om half 9 verlieten we de camping en trapten we het pedaal van die dweilende snotkar plat op de grond (dit was nodig omdat we in een behoorlijk gebergte reden waar die stoere V8 motor van Ford nog een behoorlijk hijs aan had) we hadden onderweg een hoop regen maar de mega lange brede wegen en hoge bruggen maakten het toch wel een mooie rit. We werden ingehaald door schitterende vrachtwagens die makkelijker tegen de berg op brulde als ons en om de 50 mijl kwamen we een benzinestation tegen waar je uitgebreid kon eten en keuze had uit alle mogelijke fastfood ketens. Om half 4 stopten we om te tanken en daar konden we binnen gratis internetten en via Google Maps vonden we camping in de buurt van de watervallen die ons wel aanstond. We kwamen onderweg naar de camping de laatste 40 mijl wel prachtige huizen tegen op het platte land. Met een oprijlaan van een goeie 300 meter waren de prachtige villa’s gescheiden van de weg waar we op reden en soms reden we dan zomaar weer in een dorpje dat op de kaart niks voorstelde maar in werkelijkheid de omvang van bijvoorbeeld Anna Paulowna gemakkelijk evenaarde. We begonnen ons nu wel een beetje te realiseren hoe ongelooflijk groot Amerika wel niet is en je moet het zelf gezien hebben want het is gewoon met geen pen te beschrijven. Afijn wij komen op de camping aan maar die was dicht dus camper neergezet op een plek en elektriciteit aangesloten. Betalen voor de camping kwam morgen wel maar aangezien er niks in de buurt was qua restaurant en we welgeteld twee bakken yoghurt in de koelkast hadden kwamen we er met het avondeten schaars vanaf. We hadden smiddags wel een hele grote stokbrood naar binnen gewerkt bij een wegrestaurant dus zo erg was het niet, maar het was wel iets om te onthouden voor de volgende keer. Er was wel internet op de campground en we hadden niet zoveel fut meer na de lange rit die dag en dus besteden we de avond met het kijken van youtube filmpjes en een beetje online kranten om de vorming van het rechtse kabinet in de gaten te houden. Volgende ochtend wij betaalt bij de receptie voor onze overnachting op de campground en de man achter de balie gaf ons meteen een route beschrijving naar Niagra falls en waar we moesten parkeren met de RV. Om 10 uur hadden we de camper goed en wel geparkeerd en om 11uur zaten we in het bootje dat ons naar de voet van de watervallen bracht. Het natuurverschijnsel was behoorlijk indrukwekkend en de boot tour was kort, nat en erg toeristisch maar het is 1 van de dingen die we vervolgens wel van onze lijst konden afstrepen. Niagra Falls Been there, done that!! Eigenlijk waren we het er allebei over eens dat het mooi was om te zien maar we hadden er op 1 of andere manier meer van verwacht. Toen we de feiten van Niagra Falls savonds op wikipedia nalazen snapten we wel iets beter dat het een toeristische trekpleister is geworden maar of het de lange autorit achteraf gezien waard was laten we maar even in het midden. De autorit zelf was ook wel weer fascinerend dus dat maakte het geheel toch alweer een stuk beter. Vervolgens zijn we via de brug naar Canada gelopen om die stempel ook maar even in ons paspoort te laten bijdrukken en vervolgens hebben we gegeten in het hardrock café. Na het middag eten zijn we naar de hoogste uitkijk toren in de buurt gelopen en zijn we met de lift omhoog gegaan om een paar schitterende foto’s van de Falls te maken. Ondertussen was het half drie en toen zijn we rustig aan de camper weer gaan opzoeken en hebben we de terug reis in gang gezet. We verbleven uiteindelijk zon 100 mijl vanaf Buffalo in een stadje waar we kampeerden bij mensen in de achtertuin. De camping locatie was leuk en de douches waren om te huilen maar we waren er rond 5 uur smiddags en hebben toen ff een paar biertjes aan het meer gedaan (Lake Erie) waarna we uit eten zijn gegaan in een lokaal restaurant dat de Zebra hete. Ruud bestelde iets met kip en ik de kleine rib eye steak. Die “kleine rib eye” daar stond ik overigens wel bijna aan vast want het was me daar een lap vlees van heb ik jouw daar. De grote Rib Eye paste dan ook niet op een normaal bord zagen we later bij iemand anders aan tafel. Afijn wij daar nog ff geprobeerd de serveerster aan het praten te krijgen in de hoop iets meer over het stadje uit te vinden maar de serveerster was schijnbaar alleen op lengte geselecteerd want ze wist precies op geen 1 vraag een antwoord.

De volgende dag smorgens rustig aan en ik raakte na het douchen aan de praat met een oudere man die Amerikaans was en half Amerika en Europa al had gezien. Hij was al twee jaar lang door Amerika aan het touren in een heel klein campertje (wel makkelijk overigens voor het parkeren in de stad) en die man had hele leuke bruikbare tips voor ons. Zo is er bij vrijwel iedere staatsgrens een Tourist Welcome Centre waar je gratis kaarten van die staat krijgt en tonnen aan informatie over de staats bezienswaardigheden kan meenemen. Deze man vertelde ook dat je op het stadhuis altijd heel veel hulp en informatie kon krijgen en dat je het beste de snelweg kon verlaten om in de lokale restaurants goed en goedkoop te kunnen eten. Het was een aardige enthousiaste vent en we waren overigens de eerste mensen die hij ooit ontmoet had die eigenlijk geen geloof hadden, dat vond ie wel heel bijzonder dat we ook nog nooit in de kerk of wat dan ook waren geweest. Toen we om 10 uur onze weg vervolgde gingen we richting Lancaster waar we volgens deze man Amish people konden zien en als we tijd over hadden zouden we doorzetten naar Philadelphia om de Liberty Bell te bewonderen maar dit hing een beetje van ons tijdschema af aangezien we de camper op de 20e om 11uur smorgens weer moesten inleveren en het was ondertussen al de 18e. Na nog geen uur rijden passeerden we de staatsgrens en gingen we dus van de staat New York naar de staat Pensilvania en verdomd als het nietwaar was, er stond een Tourist Welcome Centre langs de weg. Wij naar binnen en binnen 10 minuten waar we met een ton aan informatie en met een gratis kaart van Pensilvania klaar voor het vervolg van onze rit naar Lancaster. We reden die dag tot 7uur savonds en parkeerde de camper op een Campground vlakbij Lancaster (Bij het Tourist Welcome Centre hadden we ook een heel boek met Campgrounds gekregen dus het vinden van een geschikte campground was zo een stuk makkelijker). De wegen in Pensilvania waren trouwens vrij van tol wat een behoorlijk verschil was met New York waar we in totaal bijna 200 dollar aan tol hadden betaald en de kwaliteit van de wegen in Pensilvania was 10 keer beter dan die in de staat New York. Het landschap was er ook prachtig omdat veel bossen al oranje begonnen te kleuren en de laatste 50 mijl onderweg naar de camping reden we weer op schitterende binnen wegen. Pensilvania heeft prachtige grasheuvels waar huizen en boerderijen tegen opgebouwd zijn. Deze huizen zagen er allemaal keurig onderhouden uit en stonden dicht bij elkaar alsof het een soort resorts waren. Het deed me erg denken aan Wysteria lane uit de televisie serie Desperate Housewifes. Al met al waren we beiden zeer onder de indruk van Pensilvania waar alles er werkelijk prachtig onderhouden uitzag en echt het Amerikaanse Droom gevoel reflecteerde terwijl we in New York juist veel vervallen gebouwen en verlaten fabrieks panden hadden gezien wat ons meer deed denken aan armoede en recessie.

Savonds hebben we gegeten in de buurt van de camping want we waren opweg naar de campgrounds een hele berg restaurants tegen gekomen slecht 5 mijl voor de camping dus dat was goed te doen. Deze campground was prima in orde en had zelfs draadloos internet beschikbaar. We waren er ondertussen wel achter dat campings met het keurmerk KOA (Kampgrounds Of Amerika) over het algemeen in uitstekende staat verkeerde en hele goeie schone voorzieningen hadden. De Laatste twee mijl was de weg naar de campground trouwens wel pikdonker omdat er geen verlichting langs liep, en de weg was behoorijk kris kras met 1 behoorlijke afdaling halverwege. De volgende dag zijn we naar Lancaster gereden en na een tijdje zoeken wisten we uiteindelijk een bustour te boeken die ons langs de Amish People zou leiden en er meer over kon vertellen. De tour ging pas om half twee dus we raakten eerst om een paar bammetjes en smoothies in een leuke tent vlak om de hoek. Het Pino gehalte was hier redelijk goed en er viel pittig wat te sniperen voor deze pancakes. Nou de Amish Tour was enerzijds wel leuk maar de gids was een tikkeltje saai in zijn verhaal dus de Pancake met de initialen RG dommelde bijna in slaap in de bus. Het komt er dus op neer dat de Amish geen elektriciteit gebruiken maar tegenwoordig gebruiken ze wel propaan gas en terwijl ze geen auto’s mogen rijden mogen ze echter wel meerijden in auto’s dus hun regels versoepelen wel al een beetje. We zagen best wel een hoop paard en wagens langs de weg met Amish people in de kar maar omdat het zondag was werd er niet op het land gewerkt dus dat maakte het ook iets minder spectaculair. Leuk weetje, toen de crisis insloeg bouwde de Amish people nog steeds het ene nieuwe huis na het andere…… hoe dat kwam?? Amish people produceren alleen maar producten die iedereen vrijwel dagelijks nodig heeft en dus hadden ze nagenoeg geen idee wat de crisis precies inhield omdat ze er vrijwel niks van merkte. Er is overigens geen speciaal Amish Village, de Amish People wonen tussen de gewone mensen in de stad Lancaster. De enige duidelijke indicatie is dat er geen kabels langs de weg hangen bij huizen waar Amish People wonen omdat ze immers geen elektriciteit gebruiken.

Na de tour was het 3 uur smiddags en gingen we opzoek naar een camping vlak onder Washington D.C. omdat we daar in de buurt de camper moesten inleveren. De volgende morgen hebben we de camper ingeleverd en een taxi genomen naar het dichtstbijzijnde treinstation vanwaar we dachten een trein te nemen naar het hart van Washington. Helaas kwamen we er nu al achter dat we die middag echter direct naar Orlando Florida zouden vliegen en dat we dus geen tijd hadden om Washington te bezichtigen. We waren er heilig van overtuigd dat we dit duidelijk besproken hadden met onze reisagente maar de papieren die we nooit fatsoenlijk hadden bestudeerd gaven het nu toch echt duidelijk aan dus een tikkeltje teleurgesteld namen we vervolgens de trein en de bus naar Washington Dulles international Airport. Dit benadrukte maar weer hoe onvoorbereid team pancake onderweg was en we besloten uiteindelijk na een goeie 35 seconden bedenktijd dat we volgend jaar weer gaan en dan in Washington beginnen. We wilden toch nog een keer naar de Grand Canyon, San Fransisco, Las Vegas en Los Angeles dus nu moeten we in die reis ook Washington plakken. Nou toen naar het vliegveld om de bagage te lozen en we hoopten nog een paar uur naar Washington te kunnen aangezien de vlucht pas laat in de middag was maar dit werd ons later op het vliegveld afgeraden i.v.m. files en spitsuur etc. Dus toen gingen we domweg zitten zuipen op het vliegveld en na 4 uur wachten (we hadden ook nog vertraging) vlogen we naar Orlando waar we twee uur later aankwamen. Op de vlucht zaten we nog samen met een paar Nederlandse meiden die waren van zichzelf al druk en wij waren ronduit gelukkig van de borrels die we hadden weggewerkt dus we waren behoorlijk aanwezig met ze 4en in dat vliegtuig. Hoop gelachen en savonds om 11uur kwamen we aan in ons hotel in Orlando. De Eerste helft van onze vakantie zat er nu op en we hadden met de camper in totaal ruim 1800mile gereden (dat is een goeie 3000 kilometer) en iedere dag waren we voor 9uur in touw en savonds voor 12uur te bed dus we waren tot dusver erg productief bezig geweest.

Wordt Vervolgt!!