Tussen de wal en het skip

Hee mafketels!!

Dus ik denk bij me eigen ik heb lang genoeg in dat belazerde Singapore gezeten ik moest maar weer ff terug naar dat heerlijke vervuilde en stinkende Jakarta. Ik moest ik weet niet hoeveel troep meesjouwen voor een installatie klusje dat ik in Jakarta zou doen dus ik heb al me kleding + XBOX maar in Singapore bij Bas achter gelaten en ik had vervolgens alsnog 24kg overgewicht (aan bagage he, niet dat jullie denken dat ik me eigen navel niet meer kan zien) Nou ik kom aan bij de douane hier in Indonesie meteen gezeik vanwege al die troep die ik mee had gesjouwd want daar moest ik schijnbaar documentatie voor laten zien (die ik niet mee had) dus die vent van de douane vraagt aan mij: hoeveel denk je dat dit alles waard is? Dus ik lieg bokhard 200 Dollar..... boven de 250 Dollar moet je namelijk import kosten betalen dus hij kijkt me lang en bedenkelijk aan en tapete die box weer dicht en wenste me een goeie avond. Tja dat het 4000 Dollar waard was kon hij ook niet weten, op het eerste gezicht waren het maar een paar goudkleurige staalen koppelingen maar ze zijn wel speciaal gemaakt en kosten 120 Dollar per stuk.

Afijn das dus de tip van de dag als de douane je vragen stelt meteen KEIHARD liegen!! Net als tegen je vrouw: Ga je wel eens vreemd??? NOOIT!!! (ook niet met je zus gister)

Toen naar huis en om twaalf uur lag ik te bed, dit was niet bepaald op tijd want de dag ervoor had ik in Singapore ook wel geteld 4 uur geslapen en ik moest nu de volgende ochtend naar de rig voor dat installatie klusje en ik mocht dus om 5uur me nest uit. Maar goed ik wil ook niet te veel klagen en het hoe en waarom daar kom ik later nog wel op terug:

IK naar de rig geweest en aan het einde van de dag uitgeput thuis en op tijd te bed. Gisteren was ik dan ook weer helemaal het mannetje en ging met frisse moed naar kantoor waar mijn Indonesische collega's met een warm welkom ontvingen.....euhum als blikken kon doden dan had deze pagina nu nog gewoon hetzelfde verhaal gehad. Ik dacht dat het een rustig dagje zou worden maar niks was minder waar, mijn nieuwe baas in Balikpapan had de helft van de dingen genegeerd die ik hem vriendelijk grvraagd had over te nemen tijdens mijn afwezigheid dus ik was de hele dag in touw om de rust te laten wederkeeren. Het is echt onbegrijpelijk maar als ik niet achter me bureau zit in JKT lijkt iedereen hier compleet vergeten te zijn wat ze ook alweer moeten doen op een dag!!

Vandaag heb ik iets meer tijd om wat dingen uit te sorteeren maar ik heb zat te doen daar niet van. Toch maar ff de moeite genomen om een stukkie te schrijven.

Ook een mooi verhaal: Bas ze vriendin Ade heeft een zus en zij was getrouwd met dr vriendje 8 maanden terug omdat ze zoveel van haar vriendje hield!! en 7 maanden later was er een baby.........je snapt hem. Maar Bas was weer de zwarte piet in de tijd van het huwelijk want die is na anderhalf jaar met Ade nog niet getrouwd en hij was de slecht man. Nu 2 maanden voor de bevalling van zus lief verliest die LOSER cq husband zijn baan en zuslief wordt als de dood dat die vent haar zal vermoorden. Hij moet namelijk voor dat kind betalen en geld heeft hij niet dus als ie dat mokkel afschiet met baby en al ben je immers van je kostenpost verlost......het klinkt hard maar zo werkt het wel. Nu dat gebeurde echter niet want 1 maand later (een maand voor de geboorte) vraagt hij de scheiding aan hij was namelijk in de tussentijd alweer ergens anders getrouwd, dus er wordt een imam bijgehaald en die beslist dat hij voor 1 jaar baby melk moet betalen.....80euro dus ze zijn gescheiden en de baby is 3 weken terug ter wereld gebracht afwachtend op al het mogelijke ongeluk een dat een kind van 2 maanden kan verwachten voor de komende 60 jaar (als ie dat haalt) Die 80 euries die moeten nog komen van ex-man (Eddie) maar helaas helaas is ex-man Eddie twee weken terug opgepakt op weg maar Samarinda met 2 kilo Marihuana in ze auto en kijkt op het moment naar 15jaar celstraf.

Zoow dan weten jullie daar in Nederland meteen ook weer hoe slecht je het kan treffen op deze wereld!!!!

Ohja dat klagen daar zou ik nog ff op doorgaan. Er is een nieuwe rage in Amerika gaande op het moment. Na Pokemon, Heroes, Prison Break, Friends, Dikke Kinderen (is ook een rage die in nederland begint) is er dan nu: Paarse bandjes.

Het zit als volgt, er was een priester in the States en die was er achter gekomen dat het drie weken duurt om van verslavingen af te komen alcohol etc, na drie weken zonder gedaan te hebben kun je stapjes gaan maken naar een nieuw en beter leven. Zo concludeerde hij ook dat klagen een verslaving is in de samenleving, we zijn allemaal zo verslaaf aan klagen dat we moeten klagen om ons goed te voelen bij 90% van onze dagelijkse bezigheden en evenementen. Nu had hij als priester een paars bandje om ze pols gedaan en maakte een commitment met zichzelf dat hij niet zou klagen voor 21 dagen en als hij klaagde zou hij het bandje van pols verwisselen en de 21 dagen beginnen opnieuw. Na 4 maanden had hij ze eigen genoeg onder controle en was zo bewust van klagen en niet klagen dat hij de 21 dagen passeerde. Het is niet zo dat hij nooit meer klaagt maar nu voordat hij ergens over klaagt is hij zich geheel automatisch wel bewust van het feit dat hij gaat klagen en hij denkt dus altijd 2 keer voordat hij ergens over klaagt. Het schijnt een fantastische verbetering in je leven te zijn en in de States zijn er nu dus al tig miljoen van die bandjes verkocht. Reken maar dat als je dit idee op je werk interperteer dat je een hoop lol zal hebben 60% van de dingen die je collega's zeggen kan je beantwoorden met: Verwissel dan ook dat bandje ff van je pols.......dat wordt behoorlijk irritant maar wel zeer effectief!

Afijn genoeg gekwaak van mijn kant, nu jullie weer.

Prettige paardenmarkt en tot de volgende nieuwsflash!

Teun Sabel Tasman ;-)