HMFIC

Hoi Hoi,

Nou daar gaat ie dan weer, ff een update over de hoe en wat in Libya. De laatste keer was ik dus net goed en wel bezig met inwerken en was het wachten nog ff op me baas maar ondertussen is er al wel weer een hoop verandert en gebeurt. de 24e November ging de jongen van wie ik het over zou nemen dus op vakantie omdat het hier de moslim vierdaagse was ofzo......tja het is zeg maar de kerst voor de moslims en het heet Eid Holiday en dat duurde tot en met de 29e. Nou toen begon het feest want me baas had ze visum dus niet ontvangen tot die tijd en aangezien die de 6e December naar Amerika zou reizen voor cursus kwam die dus helemaal niet naar Libie en zou pas de 13e december hier aankomen. Het zit namelijk zo, als je visum eenmaal goed gekeurd is (duurt meestal een maand) dan duurt het ophalen op de ambassade alsnog een week en me baas moest dus zijn paspoort terug hebben om naar Amerika te reizen dus kon hij niet tussentijds terug naar Libya komen. Afijn dus ik zat hier in me eentje vanaf de 29e en de 6e ging me enige hulp (de secetaresse) er vandoor omdat haar vader op sterfen lag in de filipijnen.

Nou daar zat ik dan in me eentje en vervolgens begon de werkdruk alleen maar hoger en hoger te worden. Problemen met personneel, problemen met de douane, materiaal dat maar vast bleef zitten in de douane en dat soort gezeur en ondertussen had ik die materialen nodig voor de rig. Vervolgens kwam er niks anders als klachten en meer problemen naar voren want de forklift die we gehuurd hadden was achteraf niet sterk genoeg en de materialen die we lokaal besteld hadden waren niet verkrijgbaar en de apparatuur die we nodig hadden om alles aan elkaar te lassen en klaar te maken voor de rig deugde allemaal niet en het personneel had geen zin om te schilderen want daar voelden ze zich te goed voor. Ondertussen kon ik me baas niet meer bereiken voor hulp of advies want die zat in Amerika en het leek er echt even op alsof het hele land boven op mijn hoofd aan het in elkaar storten was.

Afijn geen baas, geen hulp, geen advies allemaal prima maar ik dacht bij me eigen als je me zo alleen laat dan zal ik het regelen ook. Dus 10,000 LYD opgehaald bij het agentschap (dat is ongeveer 8000 dollar) en ik nieuwe apparatuur voor de werkplaats gekocht. Vervolgens nieuwe overals, schoenen, veiligheids brillen en oordoppen besteld en we hadden ook allemaal klachten van het staffhouse over dingen die stuk waren dus daar heb ik ook iemand voor ingehuurd om dat meteen te laten repareeren. Nou toen was het personeel in ieder geval wat meer gemotiveerd. Bij het agentschap kreeg ik ondertussen met veel slijmen en lijmen hulp om de materialen uit de douane vandaan te krijgen en na een dagje rond gereden te hebben in Tripoli vonden we eindelijk een paar bedrijven die ons de benodigde lokale materialen konden leveren. Kraan gezocht die we konden gebruiken in plaats van de forklift want er waren geen grotere forkliften beschikbaar en meteen de benodigde kabels besteld waarmee we de containers konden tillen. Ondertussn waren we 5 dagen verder, en een goeie 14000.00 dollar lichter en de rig had de materialen 4 dagen later nodig. Dus na 4 lange dagen van 8 tot 11 werken en de laatste dag van 4uur smorgens tot 2 uur snachts was alles klaar om op de vrachtwagen naar de rig te gaan. Ondertussen sprak ik de dag dat alles op de vrachtwagen werd geladen me baas en ik vertelde hem over de hoe en wat en hij was hartstikke tevreden........ godsvermogen uitgegeven maarja wat moet dat moet en hij vond het allemaal geweldig.

Nu is de druk wel een beetje van de ketel maar heb nog meer als genoeg te doen. Er ligt een berg papier op me bureau waar ik iedere morgen als een mijnwerker met helm en lamp over heen moet klauteren want tijdens de comotie van de laatste 3 weken had ik geen tijd om de administratie bij te houden maar zodra me baas terug is zouden we dat samen ff op orde maken.

Ondertussen was ik zelf van het staffhouse naar me baas zijn huis verhuisd, dat is wel een mooie grote villa dus daar ken ik wel uit de voeten al had ik ook daar de nodige problemen met water en electriciteit alles werkt nu tenminste weer.

Nou verder is Libya een vrij traag land want alles duurt weken. Niet zoals in Dubai waar alles morgen of binnen een paar uur gebeurt in Libya gaat alles 1 of 2 of 6 weken duren. Nu was ik dit al wel een beetje gewend van Saudi en Indonesie maar me baas kan ze eigen er slecht bij neerleggen. Het autorijden hier gaat er net zo ruig aan toe als in Saudi en aangezien ze nooit de vangrail repareeren na een ongeluk is de vangrail er vaker niet als wel en de plekken waar ongelukken hebben plaatsgevonden daar staat het resteerende gedeelte vangrail soms als een speer half verfrommeld uitgestoken richting de weg dus als je daar op knal ben je gegarandeerd onherkenbaar. Auto's worden opgeladen tot de lading ongeveer net zo hoog is als de auto zelf dus dan zie je ineens een Hyundai H100 busje met een Hyundai H100 busje er boven op aan bijeengeraapte troep.......leuk vooral als je een laag viaduct tegenkom. Bumperkleven doen ze niet want ze hebben vaak geen bumper nog spiegels nog licht en als ze de voorgenoemde wel hebben dan gebruiken ze het niet dus dat is echt ideaal. Vaak heb je het niet eens door als ze onder je bumper zitten want ze hebben geen licht aan en rijden zo dicht achter je dat je denk dat het je schaduw is.

Nu de komende dagen probeeren om nog het 1 en ander op de rit te krijgen en als het goed is komt me baas voor het einde van de week dus dan kan ik ff een stapje terug nemen. Gister was het ook weer 7 uur smorgens beginnen en 9 uur savonds thuis dus dat kan je niet bepaald als normale werktijden zien. Nou jullie horen wel weer van me.

Greeetzzzz,

Teun Sabel