Grootse Leegte

We lopen hier tegen het einde van de Ramadan en zodoende zal Jakarta aankomend weekend leegstromen. Van de 20.000.000 mensen zal meer dan de helf Jakarta verlaten, ze gaan terug naar hun lokale dorp waar ze geboren zijn om Idul Fitri te vieren met hun familie(het is zeg maar kerst voor moslims) en uiteraard is het zonder sneeuw. Geschat zullen er 3.000.000 brommers uit Jakarta vertrekken nu denken jullie natuurlijk dat is nog geen 10.000.000 maar hierzo passen er 4 mensen op iedere brommer en zo zit je dan toch al op 12.000.000. En ja dat rekenwerk doe ik zo uit me hoofd!!! Het kantoor in Jakarta gaat een week lang dicht behalve voor Teun van der Hoek die namelijk toch niet weet wat ie in godsnaam met ze vrije tijd aan zou moeten. Ik ken wel een week lang als een of andere toerist door Jakarta en omstreeken heen gaan banjeren, maar aangezien ik geen chauffeur heb kom ik niet zo ver. Ook al wordt het heel rustig hierzo qua verkeer dan nog weet ik de weg niet in deze stad. Dus als ik ff in de auto stap sta ik twee weken later waarschijnlijk in de sportlaan, omdat ik op goed geluk maar richting het noordwesten rij.

Naja ondertussen heb ik ff boodschappen gedaan voor een heel weeshuis dus wat dat aangaat moet ik er wel doorheen komen. Ik heb ook een nieuw home cinema systeem gekocht dus ik kan nog ff van een paar dvdtjes genieten ook. Ik was eigenlijk van plan om offshore te gaan deze week, maar die vlieger ging mooi ff niet op. Ik was maandag ochtend namelijk naar Singapore gevlogen om daar samen met collega Jerrod ff wat papierwerk in elkaar te fratsen. Het gelul begon natuurlijk al bij de douane waar ik volgens hun niet alle papieren compleet had. Ik moest weer in zon kantoortje zitten waar je bijna nooit probleemloos uitkomt en dan gaan al die randdebielen overleggen hoe ze geld uit je zak gaan kloppen. Maar tegen alle verwachtingen viel het erg mee, toen ik zei dat ik bij terugkomst in Indonesie simpelweg een nieuw visa zou hebben was alles opgelost. Toen ik dus woensdag avond met een nieuw visum binnenkwam was het alles behalve opgelost want bij de douane begone het gelul opnieuw. Volgens hun miste ik een bepaald kaartje en ik loog keihard (iets waar ik vrij goed in ben) dat ik dat kaartje netjes had afgegeven bij hun collega's twee dagen geleden dus na 20 minuten overleggen sloegen ze een bladzijde om in me paspoort en daar bleek een nieuw visum te zitten, nou je had die smoelwerken moeten zien. Alsof die vent ze laatste lolly in het zand gevallen was. Vervolgens keek hij mij aan (als blikken konden doden had ik nu in een bakje tonijn gezeten) sloeg met twee ferme klappen stempels in me paspoort en wees me de deur van de telefooncel die zijn kantoor moest voorstellen. Al die tijd bleef ik met een schijnheilige smoel iedereen vriendelijk aanstaren, en ik denk dat het die smoel is geweest die me hier "probleemloos" doorheen heeft gehoplen.

Maar ondertussen moet me visa hier eerst omgezet worden naar een werkvisa en dan moet ik nog werkvergunningen aanvragen voor dit werk visa. Maar aangezien het moslim kerst is zal dat proces wel ruim een week duuren, en dus kan ik niet offshore.

Ohja wat ook mooi was, ik ging net boodschappen doen en toen loopt er zon vent met een stok over straat een beetje op de grond te tikken (hij was blind) dus die gast loopt langs de straat, maar in Jakarta bestaat er niet zoiets als een stoep dus je ben als blinde mooi slecht klaar. Afijn die vent die loopt recht op onze auto af, maar het is zon hoog kreng dus hij liep met die stok op straat te tikken en stoote vervolgens zijn kop tegen de bumper, nou ik had het niet meer dr is immers geen mooier vermaak dan leed vermaak. Dus die vent tast een beetje met ze hand in het duister ;-) en voelt de motorkap hij doet twee stappen opzij en wandelt langs de auto. Ipv gewoon zijn hand tegen de auto te houden begint hij weer met zijn stok in de ronte te slaan en die choogem slaat gewoon 4 keer tegen die auto aan voordat hij er voorbij is. Nou toen had ik het helemaal niet meer, als hij zo door heel jakarta heen waggelt dan kun je zijn spoor van vernieling waarschijnlijk heel makkelijk volgen. Sterker nog zelfs een blinde zou dat spoor kunnen volgen :-) woordgrapje......

Nou verder weet ik ff niks vervelends meer te melden dus jullie lezen me later wel weer.

Doe de vriendelijke groeten aan alle andere malle wieringerwaarders, om te voorkomen dat ze mijn bestaan vergeten.


Prettige Paardenmarkt en een ongelukkig 2089 toegewenst van Teun Sabel Tasman uit Indonesie ;-)